Upadłość konsumencka – umorzenie długu. Jak wygląda procedura, kiedy są największe szanse na umorzenie długu i co należy zrobić – dowiesz się z tego artykułu.
Po pierwsze – sprawdź jakie masz długi
Nie każdy rodzaj długu podlega umorzeniu w upadłości konsumenckiej. Ustawa bowiem przesądza o tym, że niektóre długi w ogóle nie podlegają umorzeniu. Umorzeniu nie podlegają:
- zobowiązania o charakterze alimentacyjnym,
- zobowiązania wynikające z rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci,
- zobowiązania do zapłaty orzeczonych przez sąd kar grzywny, a także do wykonania obowiązku naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę,
- zobowiązania do zapłaty nawiązki lub świadczenia pieniężnego orzeczonych przez sąd jako środek karny lub środek związany z poddaniem sprawcy próbie,
- zobowiązania do naprawienia szkody wynikającej z przestępstwa lub wykroczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem,
- zobowiązania, których upadły umyślnie nie ujawnił, jeżeli wierzyciel nie brał udziału w postępowaniu.
Dlatego jeżeli masz jeden z powyższych rodzajów długów, sąd upadłościowy na pewno nie będzie mógł go umorzyć.
Po drugie – oceń swoją winę
Sąd upadłościowy odmówi umorzenia Twoich zobowiązań, jeśli stwierdzi, że doprowadziłeś do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększyłeś jej stopień w sposób celowy. Ma to miejsce zwłaszcza w przypadkach trwonienia majątku oraz celowego nieregulowania zobowiązań.
Oprócz powyższego przypadku, odmowa umorzenia zobowiązań nastąpi także, jeżeli w okresie dziesięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości w stosunku do dłużnika prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym już raz umorzono całość lub część jego zobowiązań.
Nawet jednak w przypadku zajścia powyższych przesłanek sąd upadłościowy ma możliwość umorzenia zobowiązań, jeśli uzasadniają to względy słuszności lub względy humanitarne.
Upadłość konsumencka – umorzenie długu jako przywilej dłużnika
Umorzenie długu jest zależne głównie od sytuacji majątkowej i zarobkowej dłużnika. Jeśli nie jest on obiektywnie w stanie dokonywać żadnych spłat, a sytuacja ta jest trwała i oczywista, sąd upadłościowy umarza dług.
Jeżeli zaś niezdolność do spłat nie ma charakteru trwałego, istnieje możliwość warunkowego umorzenia zobowiązań. Umorzenie w takim przypadku następuje pod warunkiem, że przez 5 następnych lat dłużnik nie odzyska zdolności do dokonywania spłat.
Jeżeli dłużnik ma możliwości spłacania zadłużenia, wówczas co do zasady ustalony zostanie plan spłaty. Dopiero po jego wykonaniu sąd upadłościowy umarza zobowiązania dłużnika.
Plan spłaty podlega ustaleniu na okres od jednego roku do siedmiu lat, przy czym podstawowym okresem są trzy lata. Długość planu spłaty zależy od stopnia spłaty wszystkich długów ujętych w planie oraz od stopnia winy, jaki ponosi dłużnik w powstaniu zadłużenia.
Koszty postępowania upadłościowego uwzględnia się, co do zasady, w planie spłaty wierzycieli w pełnej wysokości. Od tej zasady istnieje jednak wyjątek. Gdy bowiem możliwości zarobkowe oraz konieczność utrzymania upadłego i osób na jego utrzymaniu i ich potrzeby mieszkaniowe nie pozwalają na zaspokojenie kosztów, koszty te może ostatecznie ponieść nie upadły, a Skarb Państwa.